No Rain. No Flowers.

Oooo kimler gelmiş efendim kimler gelmiş. 2023'e düşe kalka gelebilmiş, 36'lık çıtır çınar Duygu Hanımlar el bebek gül bebek büyütüp bir kenara atıp yıllardır hatırlamadığı bloğuna gelmiş. Hoş mu gelmiş, beş mi gitmiş ay ben ne bileyim. 

Bir garip uçarcasına ilerleyen son 4 yıl var geride. Ne oldu ne bitti bir çırpıda akla gelemiyor. Çok şey oldu kesin, çünkü eski yazılara dönüp bakınca bir garip hissettim. Sanki bambaşka biri yazmış. Değişmişim. Her anlamda yol almışım. İlerisini gerisini sormayıverin, onu da bilemem. Durduğum yerde hala hayal kurabiliyor olmakla övünüyorum işte. Bir de kendim olmak için harcadığım çaba ile. Hala bir değişiğim yani :) Ama artık eskisi kadar sorun etmiyorum sanırım. Bugün kan ter içinde kaldığım bir fiziksel aktivitenin sonunda bebek beşiğine benzer yoga salıncağına uzandığımda bir aydınlanma yaşadım. Önce gözümün önüne yaşamak istediğim hayatımı getirmek istedim. llk gelen görselde yanımda bir köpek vardı, siyah beyaz bir köpek. Arkasını göremeden hüngür hüngür ağlamaya başladım. Bir süre ağladıktan sonra kendimi yemyeşil bir tepede, pis yağan bir yağmurun altında yapayalnız gördüm. Huzurlu hissetim. İçimden hiç ağlamak gelmedi ve bunu fark edince gülümsedim. 

36 yaşın güzelliği doğum günümde dilediğim dileğimin gerçekleşmesi olmuş. Kendimle mutlu olmayı bir yere kadar becermişim. Yalnız olmaktan, anlaşılmamaktan mutsuz olmayı bırakmışım. Bana helal olsun. Gerçekten bana helal olsun. Aferin bana. 

Hiç kolay olmadığını anlamak istersem geçmiş yazılarımı okumam yeterli olur sanırım. 

O zaman geleneksel bitirişimi yapayım. 

Stolen Gin- Gypsy Woman 

Farkında.

Nasıl oluyor, böyle bir tınıda hem belini kıvırasın omuzlarını usulca sallayasın geliyor da gözünden şıpır şıpır yaşlar akıyor. Nasıl oluyor birden en heyecanlı, en coşkulu yerinde gelip bir düğüm lönk diye boğazına oturuyor. Halbuki her şey çok berrak ve taze, hava efil efil, tam da istediğin gibi ama nasıl oluyor kenarda köşede hep bir hüzün hem de nasıl tatlı. Kendini de aşırı güzel hissediyorsun, herkes seni görsün istiyorsun, ama bir suret hemen pırtlıyor sahneye ayakların sürünmeye başlıyor. O surette anlam aslında. Ya da o hüznü getirende. Anlamın köşeleri sivri belli ki, içiyle gıdıklarken köşeleriyle acıtıyor. Ya da boşver sen bana bakma, herkesin anlamı kendine köşeli. Bazen de belki yusyuvarlak.

Bazen de belki anlamsızca öyle. 

Mutluluk kuşun kanadından dilimin ucuna.

Yine bir yaşamak sevincinin bıngıldak göbeğinde oturuyorum bu akşam. Çünkü hava çok güzel, çünkü deniz şıngıl şungul vuruyor ayaklarıma, çünkü Manuş baba yeni albüm çıkarmış kenarda Dönersen Islık Çal çalıyor. Çünkü gecede dolunay var, yakamozu nasıl da aydınlatıyor yazdığım sayfayı. İki tane içmişim kafam mutlu olacak kadar güzel. Deniz meltemi vuruyor gündüzden yanıklar edinmiş tenime. Muhabbetine bi kaç gün temas etmesem acıkmış gibi olduğum dostun yanından geliyorum. Nasıl da kıkırdadık yine, nasıl da devirdik biraları üstümüze başımıza, nasıl herkes kaçıştı bir tek biz ıslandık. Çok büyük bir hayalim vardı gerçek oldu. Sana söylemiş miydim? Nasıl söylemem canım bloğum. O kocaman hayalim gerçek oldu. Heheeeeeyt beeeee! Oldu beeee! Benim de bir hayalim gerçek oldu! oldu beeee!

Bi keresinde yalandan bayılmıştım.

yazıp yazıp sildim.
bi keresinde sevip sevip vazgeçmiştim.
bi keresinde de okuyup okuyup yarım bırakmıştım.
bi keresinde de hiç başlamadan vazgeçmiştim.
bi keresinde çiğnemeden yutmuştum.
bi keresinde de tam söyleyecekken susmuştum.
bi keresinde sayfanın kenarını kıvırmıştım.
bi keresinde bana benzeyen birinden nefret etmiştim.
bi keresinde yazıp yazıp silmemiştim.

No Land-Düşünme Kaybolursun.

Otuz.

30 oldum ottuz oldum, dolu dolu, görmüş geçirmişcesine, orta yaşa kafa göz dalmışcasına OTUZ! Ne işe yarayacak, hiçbir fikrim yok. Ama OTUZ YAŞIMDAYIM BEN TAMAM MI diyebilirim mesela. Herkes de ciddiye alır. Mesela evlenince bir anda toplumda terfi etmişcesine, saygın bir unvana sahip olmuşcasına davranılması gibi, 30 yaşın da bir kıyağı oluyordur bence.
Ya da tam tersine, OHA OTUZ OLMUŞ AMA HALA AKLI BEŞ KARIŞ HAVADA durumu da olabilir.
Hatta kesin ikincisi olur.
Neyse işte. 30. Hoşgeldin. Ne getirdin?

Döne Döne Geldim.

Yine bir kuruluk anında çatır çatır çatlamış toprak misali, dudaklar susmaktan kurumuş, ya da gözler aradığını hiç mi bulamamış, ya da eller yol yol olmuş uzanıp geri çekilmekten, içeriden mi dışarıya dışarıdan mı içeriye ikisi de makul, akıyor tanımlanamayan her şey. İşte onun adı bir türlü konulamıyor. Zaten adı olsa düşerdi peşine. Düşerdi de, en azından yarasının bir adı olurdu. Hikayesi olurdu, ya da ne bileyim en azından Godot'u beklerken olurdu.

"Hikayelere inanın." dendi. Bu söze iman edene, her hikayeye ve şiire inanana şimdi inanan nerde? Hikayeler ondan bir parça olarak değil uzaktan, başkasının anısı olarak seviliyor. Acı başkasının ise ders ve ibret, başında ise bela telakki ediliyor. Hangi acı yukarı taşımak için hangi başa konacak, başın üstü sürekli düzeltiliyor, derdin yuvası bozuluyor.

-Şunu da şuraya koyayım pragmatistlikten yanıp kavrulan giller bir daha da gelmesin :)
Selda Bağcan- Acıyı Bal Eyledik

2016'da Okumaya Doyamadıklarım

2016’da kendime verdiğim en güzel şeyler sanırım az ve öz insanla daha sık görüşmek, daha çok şey paylaşmak, “hayır” demekten zeval duymamak ve Twitter’dan kopmak oldu. Bu yıl çooook güzel kitaplar okudum. Ve birçoğu canım Çiğdem sayesinde. Onun tavsiyesiyle okuduğum her kitabı muhteşem bir doyumla bitirdim, şimdi tabi ne önerecek acaba diye ağzının içine düşüyorum J

Bu kitaplardan bahsetmek gerekirse;

1- Tutunamayanlar

Tabii ki 1 numara Tutunamayanlar olacaktı. Bu kitabın benim için her zaman diğerlerinden başka bir yerde duracağını, bir kez okumakla kenarda kalmayacağını biliyordum. Kendisi ile tanışmak benim “30 olmadan önce yapılacaklar listesi”ndekihedeflerimden biriydi ve oldu. Tutunamayanlar, bu kitabıokumuş, yazmak isteyen insanların kabusu olabilir. Çünkü kişi ne yazacaksa artık onunla karşılaştıracaktır. Ve üzerine daha iyisini ben okumadım. Çiğdem de okumamış. O okumadıysa zaten yoktur.

2- Tante Rosa

Tante Rosa benim için bir manifesto oldu. İçimde koşan özgür atın nal sesi oldu. Mahallelerde, iş yerlerinde, otobüslerde, metrolarda haykıramadığım özgürlük şarkım oldu. Tante Rosa‘yı ve aslında Sevgi Soysal’ı çok sevdim. Kelimelerle anlatamayacağım kadar çok sevdim. 2016’nın benim için en güzel kazanımı oldu Sevgi Soysal. Ve Canım Baharıma bana bu değerli hediyesi için çok teşekkür ediyorum. Bana daha kıymetli bir hediye verilemezdi.

3- Yürümek

Sevgi Soysal ile tanıştığım kitaptır kendisi. Yeri büyüktür yani. Ela ve Memet karakterleri üzerinden Soysal’ın kadın-erkek ilişkisi üzerine yorumlarını okuyoruz. Ben Soysal’ın kendini Ela yerine koyarak yazdığını düşünüyorum. Ayrıca yazarın Memet’in ergenlik dönemleri üzerine yaptığı anlatım da hayal gücüne hayran bırakıyor.

4- Sevgili Arsız Ölüm

Neredeyse fantastik bir hikaye diyeceğim ama yakıştıramıyorum, öyle olsa ben bu kadar beğenmezdim heralde. Sıradışı karakterlerden oluşan kalabalık bir aile. Ailenin en sıradan kişisi Dirmit ve bu tuhaf ailenin Dirmit’isürekli garipseyip “kendilerine” dönüştürme isteği. Çok ama çok beğendiğim bu kitabı hep Hatice’nin yalayıp duvara sürdüğü parmağı (ahanda buraya yazıyorum derken kullanılan yalanmış parmak) ile hatırlayacağım ve içim buruk bir delilikle kabaracak.

5- Onca Yoksulluk Varken

Momo ve kafası güzel bir dram. Ajar adeta döktürmüş. Sanki hikaye bizim Esat’ta geçiyor, baş kahramanın adı Mahmut ama kısaca Momo demişler. Belki de bu içtenlik ve dildeki başarı çevirmen Vivet Kanetti’nin becerisidir bilemiyorum. Ama saykodelik gibi salya sümük kahkaha attığım çok olmuştur. Yeniden okuyacağım birkaç kitaptan biri.

BONUS: Bir Düğün Gecesi

“İntihar etmeyeceksek, içelim bari..” diye başlar ve öyle de biter. Bu kültü, bu Türkiye’nin idealler, hayat, devrim, aşk, geçinme derdi, siyasi baskı eksenlerinde sıkışıp kalmış herkesini aşşırı güzel anlatan kitabı ben de okudum. Çok beğendim. Bu kitapta bol bol Tezel’i tanıyoruz. Tezel’in insanlara bakışı, o düğüne nerelerden geçip de geldiği, insanlara mesafesi hepsini öğreniyoruz. Adalet Ağaoğlu’nun karakter tahlilinde kraliçeliğini ilan ettiği kitaptır bu. Yazar Tezel’e Müjgan için “20 yılda New York’tan iki kat daha New York olmus bir Amasya çizmek istesem Müjgan’ı çizerdim.”Dedirttiğinde her şey aydınlanıyor zaten.