10 Kasım 2010 Çarşamba

Weirdo


yolculuğun hiçbir derde deva olmadığını anladığım gün yıkıldım.

Tanrım. Dünyayı bu kadar büyük ve bizi bu kadar küçük yaratmış olmanın bir anlamı olmalı. Olmalı ki sıradanlar, durmadan-yorulmadan gezen, katedenlere divane diyorlar. Neyse. Bu kimsenin hatası değil, senin bile. Çünkü kader diye bir şeyin olmadığını biliyorum. Senin her yeni gün, yeni bir trajediyle şaşırdığını biliyorum. Yoksa dünya bu çivisi çıkmış haliyle, bu kadar süre varlığını sürdüremezdi. Hepimiz dökülürdük devrilen dünyadan bilmem nerelere.
Ama uçakları, otobüsleri, düz yolları yaratanın insanoğlu olduğunu düşündükçe... Düşünsene sen başta her şeyi yuvarlak yaratıyorsun, ama işe bak, senin yarattığın yine senin yarattığının üstünde senden daha kalifiye hüküm sürüyor. Bundan korkmamana hayranım. Ben de senden korkmuyorum. Niçin korkayım. Kaldı ki korku, geriye kalan bütün duyguları unutturur.

1 yorum:

PnR dedi ki...

yolculuk iyidir diye düşünürdüm ben de dönecek bir yerin varsa eğer...