Miss'in hem Özlemek hem de Kaçırmak Anlamlarına Gelmesi Durumu.

Sabahtan beridir şu blogu okuyorum. Özenmekten bir hal oldum. Ne güzel okuyor insanlar arkadaş. Bense İhsan Oktay Anar'ın Suskunlar'ını neredeyse 2 senedir gözümün önünde TAŞIYORUM. Resmen anlamamakta inat ettiğim o sadece tuvalete girdiğinde kitap okuyan insan kitlesinden olsaydım bu kitap şimdiye on kere biterdi. Boş zamanlarımı ne yapıp edip ıvır zıvır işlerle dolduruyorum ve ardından dinlenmek için oturduğumda hemen bir dizi açıyorum. Dinlenme sürem doluyor ve fakat dizi bitmiyor. Dizi bitince de uyuyayım bari diyorum.

Euphric Blog'u okudukça ofisin çekmecesinde gıcır gıcır bekleyen Mülksüzler'e kafadan dalasım geliyor. sonra da "ya ben okurken kapıdan bir Başkan/Başkan Yardımcısı girerse" diyip tırsıp blogu okumaya devam ediyorum. Baba evindeki can sıkıntısı şuanki evime kocaman bir kütüphane kazandırdı ama öylece duruyor. Son 1 senedir neredeyse HİÇ okumadım. HİÇ.

Blogda rastladığım bir alıntıyı paylaşmak istiyordum aslında. İtiraf.com gibi oldu, ne biçim oldu.

Sinek Isırıklarının Müellifi / Barış Bıçakçı

İstanbul ile Ankara karşılaştırması yaptı. İstanbul'a giden herkes dönüşte böyle bir kıyaslama getirir, lokum gibi ya da pişmaniye, saray helvası, Bolçi. "İstanbul'da insanların tek amacı İstanbul'un tadını çıkarmak gibi görünüyor. Avına dişlerini geçirmeye çalışan yırtıcı hayvanlara benziyorlar. Ankara'ya istesen bile dişlerini geçiremezsin, bir sürü üst geçit var." Metin ile birlikte bu şakaya güldüler. Kapatırken Cemil şöyle dedi: "İstanbul'da gün boyu dolaşırken dünyanın haline üzüldüm. Ankara'da insan sadece Ankara'nın haline üzülüyor."

Barış Bıçakçı uzuuuuun zamandır okumak istediğim bir yazar. "Bizim Büyük Çaresizliğimiz" filminin konusunu okuduğumda çok etkilenmiştim ama hala ne filmi izleyebildim, ne de kitabı okuyabildim. Üstteki alıntı beni Ankara'da ısınan yeerlerimden İstanbul'u özleyen yerlerimden, bütün anılarımdan, eksikliklerimden vurdu. Nedense hiç bilmiyorum. zerre fikrim yok ama bana Begüm'ü hatırlattı. Begüm'ü cidden çok ama çok özledim. Bir Ankara-İstanbul karşılaştırmasında hep aklıma Begüm geliyor. Sanırım onu İstanbul'dan koparamadığım Ankara'yı sevdiremediğim için böyle oluyor.

Yani, en kısa zamanda Barış Bıçakçı külliyatına başlayacağım ve en beğendiğim kitabını Begüm'e göndereceğim. Bu da tesellim olsun.

Kings of Convenience ft. Feist- Build up o zaman.