27 Mart 2013 Çarşamba

Never mind my name.

Işıkların hep aynı saatte kapanmasından anlıyorum yeni bir çağın başladığını. Perdeler hep aynı saatte açılıyor, gün hep aynı rutinlerle başlıyor. Hep aynı rutinleri müjdeleyen yepyeni bir çağ başlıyor. Rahatın çağı. "Hoşgeldin"lerin "Güle Güle"lerin çağı. En büyük telaşın evde yemek olmaması ve benzeri. İnsanın hep istediği şeye ayağının takılması.
Bu akşam eve gitmeden bir Kızılay'a uğrayayım, bir kaç film alayım. Rüzgarın şeker pembesi estiği ayın arifesinin tadını çıkarayım yarım saat kadar. Bu akşam hiç pişirmediğim bir yemeği pişireyim. İlk kez bu akşam "Yarın sabah erken kalkmalıyım" telaşına düşmeyeyim. Saatin kaç olduğunu bilmeden uyuyakalayım bu akşam. Yeni çağın şerefine bir miktar ağlayayım bu akşam. Bu akşam yönetmenden bu şarkıyı isteyeyim:


Hiç yorum yok: