Gündeliklerde bir ilk.

Bugün Bahar "evrimden bahsederken bir arkadaş "Allah o kadar çaresiz mi ki maymundan insan yapsın" deyince ne diyeceğimi bilemedim, aynı böyle senin gibi eblek eblek baktım." dedi. Masada bizden başka 3 kişi daha vardı, bir devlet kurumunun lokalinde yemek yiyorduk, üçümüz gülüştük, diğer ikisi birbirlerine baktılar, sonra çorbalarını içmeye devam ettiler. Durum o kadar komik bir hal almıştı ki, kendimi bir türlü susturamıyordum. Sanki biz üçümüz (üçüncü kişi bir yabancı ama bizimle gülüşmesi onu bir anda bizden biri yaptı.) kurumsal bir zeka ve ahlak anlayışıyla dalga geçiyormuşuz gibi oldu, ama öyle değildi. Onlar birbirlerine bakıp çorba içmeye devam edince sanki kafalarını kaseye gömmüşler gibi hissettim. Bizim çoğunluk olmamız dışında çok sıradan gündelik bir durumdu, ama bir çok aykırılığı, dışlanmışlığı aydınlatacak kadar netti. Bu da böyle bir anımdı. Bir daha da ne zaman yazarım kimbilir. Dert bilir.