10 Eylül 2010 Cuma

Süreya gelmiş, Cemal'i çağırın.


"Ve içimde gezerim ucu sivri bir bıçakla
Söylesem size söylerim ey ipini kendi gerenler
Kedere kederle, ağrıya ağrıyla karşı çıkarım."

demiş Cansever. Ki üzülmenin fotoğrafı çekilse, cenin pozisyonunda bir yaratık görürüz fonda. Önde sessizlik. Kulak patlatan bir sessizlik. Sizin hiç, söyleyecek bir cümlenizin olmadığı durumlarda çalan bir telefonunuz oldu mu? Ki ben gürültüde kaçırdım bütün çağrılarımı.

Bize fazla olmalı bunca gerçeklik. Ama en çok umut edenler üzülüyor. Umut iyi gün dostu gibi. Hiç olmaması daha iyi, fakat yokluğuyla yüzleşebilecek kadar gerçek değiliz. Terimler çok içiçe girdi. Sahi, ben aslında ne anlatıcaktım? Cemaaaal gelmiyorsun!

2 yorum:

dk dedi ki...

cemalin olurum anam! gel süreyyam ol! replik mi çaldım ki birisinden?
bilemedim ben onu? bildiğim benden çalınanlardan snra replik çalmışım çoğh muu. Bütün replikler bize gurban!

kağıt faresi dedi ki...

cemal gelmiyor, muhtemelen de gelemeyecek.ama sen yine de umut etmeye devam et, bir gün biz umut edenler de gülümseriz belki.