6 Nisan 2012 Cuma

ahanda buraya yazıyorum.

Yeni bir hayata başlarken revizyonist bazı adımlar da atıyorum yavaştan. Bugün de şöyle bir karar aldım ki, tek başıma yaptığım faaliyetlerden zevk almayı eksik etmeyeceğim. insanın tüm hayatını, benliğini tek bir kişiye endekslemesi bir yandan iyi ama aynı zamanda da çok tüketen bir durum. Buna bir an önce engel olmalı ve özüme dönmeliyim. Geçenlerde Emre "şu telaşımız bittikten sonra fotoğraf çekmeye çıkacağım, bisiklet süreceğim, Özüme döneceğim yani" dediğinde bu kadar iyi anlamamıştım. Şimdi öyle bir dank etti ki kafamda bu doğruluk bir an önce harekete geçmem gerektiğini farkettim. Ve geçiyorum.

Bugün itibariyle, İstanbul'dan kitaplarım geldi. İşe, onları düzenlemekle ve yeni okunmamışları öncelik sırasına göre dizmekle başlayacağım. Ardından kendime tertemiz bir defter alacağım. Belki de bu blogu açtığımdan beri doğru düzgün kağıt kalemle yazı yazmıyorum. Kendime küfrediyorum resmen. Canım sıkıldığında çıkıp bir şeyler yapmak istediğimde olur da gelebilecek kimseyi bulamazsam 19 yaşımdaki halime bürünüp tek başıma sinemaya gideceğim. Seğmenlerde uzanacağım. Bir cafede tek başıma oturup dergi okuyacağım. Yolda bir tanıdıkla karşılaşacağım belki. Yönetmenler seçeceğim ve filmlerini seri halinde peşpeşe içeceğim. Hedefler koyacağım. Mesela, haftada 3 film, 1 kitap gibi. Daha önce hiç denemediğim bir alanda denemeler yapacağım, bir enstrümanı çalmaya çalışmak olabilir yada pilatese başlamak olabilir veyahut hiç bilmediğim bir dili öğrenmek olabilir. Yüksek lisansla ilgili ciddi araştırmalara başlayacağım.

Bundan sonra "off çok sıkıldım." demek yok. inşallah.
ve hala kişisel gelişim ve diyet kitaplarından nefret ediyorum.

2 yorum:

ilgiyeihtiyacımvarlan dedi ki...

Tanıdık bir hikaye. Sana bir spoiler vericem, çok azı gerçekleşecek ama bu senin çok da umrunda olmayacak.
Ya da 30lara yaklaşırken hiçbir şeyi umursamamaya devam eden sadece ben varımdır

Duysev dedi ki...

çok da umrumda olmaması kısmı ve bir kaçını gerçekleştirmem kuvvetle muhtemel. doğal bir süreç olduğundan ötürü bir çoğumuzun başına geliyordur. Ama yine de elimden geleni yapıcam. En azından 40'ıma geldiğimde olmak istediğim bir yer var. Onu başarayım.