Nasıl oluyor, böyle bir tınıda hem belini kıvırasın omuzlarını usulca sallayasın geliyor da gözünden şıpır şıpır yaşlar akıyor. Nasıl oluyor birden en heyecanlı, en coşkulu yerinde gelip bir düğüm lönk diye boğazına oturuyor. Halbuki her şey çok berrak ve taze, hava efil efil, tam da istediğin gibi ama nasıl oluyor kenarda köşede hep bir hüzün hem de nasıl tatlı. Kendini de aşırı güzel hissediyorsun, herkes seni görsün istiyorsun, ama bir suret hemen pırtlıyor sahneye ayakların sürünmeye başlıyor. O surette anlam aslında. Ya da o hüznü getirende. Anlamın köşeleri sivri belli ki, içiyle gıdıklarken köşeleriyle acıtıyor. Ya da boşver sen bana bakma, herkesin anlamı kendine köşeli. Bazen de belki yusyuvarlak.
Bazen de belki anlamsızca öyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder