No Rain. No Flowers.

Oooo kimler gelmiş efendim kimler gelmiş. 2023'e düşe kalka gelebilmiş, 36'lık çıtır çınar Duygu Hanımlar el bebek gül bebek büyütüp bir kenara atıp yıllardır hatırlamadığı bloğuna gelmiş. Hoş mu gelmiş, beş mi gitmiş ay ben ne bileyim. 

Bir garip uçarcasına ilerleyen son 4 yıl var geride. Ne oldu ne bitti bir çırpıda akla gelemiyor. Çok şey oldu kesin, çünkü eski yazılara dönüp bakınca bir garip hissettim. Sanki bambaşka biri yazmış. Değişmişim. Her anlamda yol almışım. İlerisini gerisini sormayıverin, onu da bilemem. Durduğum yerde hala hayal kurabiliyor olmakla övünüyorum işte. Bir de kendim olmak için harcadığım çaba ile. Hala bir değişiğim yani :) Ama artık eskisi kadar sorun etmiyorum sanırım. Bugün kan ter içinde kaldığım bir fiziksel aktivitenin sonunda bebek beşiğine benzer yoga salıncağına uzandığımda bir aydınlanma yaşadım. Önce gözümün önüne yaşamak istediğim hayatımı getirmek istedim. llk gelen görselde yanımda bir köpek vardı, siyah beyaz bir köpek. Arkasını göremeden hüngür hüngür ağlamaya başladım. Bir süre ağladıktan sonra kendimi yemyeşil bir tepede, pis yağan bir yağmurun altında yapayalnız gördüm. Huzurlu hissetim. İçimden hiç ağlamak gelmedi ve bunu fark edince gülümsedim. 

36 yaşın güzelliği doğum günümde dilediğim dileğimin gerçekleşmesi olmuş. Kendimle mutlu olmayı bir yere kadar becermişim. Yalnız olmaktan, anlaşılmamaktan mutsuz olmayı bırakmışım. Bana helal olsun. Gerçekten bana helal olsun. Aferin bana. 

Hiç kolay olmadığını anlamak istersem geçmiş yazılarımı okumam yeterli olur sanırım. 

O zaman geleneksel bitirişimi yapayım. 

Stolen Gin- Gypsy Woman