nasıl da güzeldi oysaki. incecikti, tazeydi, narindi.
görmek için bakmaya ihtiyacının olduğu perdeli dönemlerindeydi.
sevmeyi sevilmekten üstün tuttuğu güçteydi.
takdire şayandı cesareti, hepsi de kendineydi.
vurgusu benliğineydi. kırardı, yorardı, tutarlılığıyla düzeltirdi.
kopunca ip bütün boncuklar dökülüverdi.
emek, emeklemekti oysaki.
insan koşmayı öğrenmiişken, emeklemeyi hatırlayabilir mi?!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder