-insanlar garip garip bakıyorlar. yabancı olan ben değilim, hayır! yıkılmak üzere olan bir binanın yakınından geçmiyor kimse, penceresinden içeri bakıyorum diye çocuklar beni gösteriyor.
-garip: turistler neden gecekondu sokaklarına uğramazlar ve yalınayak çocukların fotoğrafını "hatıra" niyetine çekmezler? halbuki onlar hepimizin yoksulluğu, yokluğumuzun vücut almış hali. yeni aldığım her ayakkabıyı ilk giyişimde o "çocuklar"ı özlerim. olsalar da üşüsek!
-"sevmek" ne zamandan beri bu kadar tekil oldu? çoğaldıkça yalnızlaşanlara bakıyorum da hep kendimi görüyorum. utanıyorum! ya bu zaman yanlış zaman, ya ben kendine dahi baş kaldıramayan!
-"sıkılmak"ın kökü "sıkmak" değil mi? işteşine kurban!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder