*Günaydın demezsem ÖLÜRÜM. "insan neyle yaşar?" sorusuna cevabım budur: GÜNAYDIN. günümün kahramanıdır, günaydın'ımın sahibi. ona kahvaltı bile hazırlayabilirim ve masada çay da varsa, söylediği her şeye inanabilirim. hele bir de gülümserse, kalan son sigaramı ona ikram edebilirim. her şey yapılabilir bir GÜNAYDINla. derin derin nefes almak, oksijenle kafayı bulmak mesela.
*"seni her şeyle tersten oranlıyorum ve senle ilgili her sonuca ancak öyle ulaşabiliyorum. ezber bozansın. dışarda tuhaf olan, senin yanında nasıl da olağan. güldüğünde makyajın akıyor. nasıl yapıyorsun anlatsana." diyen. Ne farkeder, artık ne sıfatlara önem veriyorum, ne de sıfatımın makyajına.
*akşam olsun hele. yaşamaya alışık yanım o vakiit uyanacak. dilime bir şarkı takılacak. üşenmiycem. sırf akustiği iyi diye duşa giricem. ve hatta ayna buğulanacak. bense bunu farketmeden giyinip çıkmış olucam. döndüğümde bakıcam Günaydın diyecek birileri var mı, illa ki olucak. Günaydın demeye uyuycam.
*kırmadan kırılmayı becericem. deniyorum, arada oluyor.
Dinle_Sandi Thom/ I Wish I Was A Punk Rocker With Flowers In My Hair
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder