bendekini de sendekini de bilmiyorum. bizdekiyse bence her anlamda artık yüzeysel kalamıycak kadar derinleşmek...belki de bu yüzden düşüyormuş hissine kapılıyorum.
çok seviyorum. boğuluyormuş gibi, bir el boğazımı sıkıyormuş gibi seviyorum. 80 yaşındaki bir nenenin titrek ellerindeki bir fincan çayı içmeye çalışması gibi seviyorum.
yapmak için yıkmak gerekirmiş. kendimi yıkmaktan başka ne yaptım ki?! o kadar yıktım da ortaya bir şey çıkaramadım. ama seni tanıdığımdan beri yıkıntılarımın her zerresi seni çok sevdi. bildiğim tek şey bu belki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder